سخنور را تا کسی عیب نگیرد .... هیچ پدر یا مادری فکر نمی‌کنه داره بچه‌ش رو بد تربیت می‌کنه. هیچ معلم یا استادی، فکر نمی‌کنه بد تدریس می‌کنه، هیچ مدیری فکر نمی‌کنه مدیریت خوبی نداره. هیچ رستورانی فکر نمی‌کنه غذای بدی داره به مردم ارائه میده. هیچ نویسنده یا نقاش یا کارگردانی فکر نمی‌کنه اثر هنری‌‌ش خوب نیست یا در مقیاس وسیع‌تر، هیج دولتی فکر نمی‌کنه داره بد کشور رو اداره می‌کنه‌. در واقع، هر کس خدماتی ارائه میده، همیشه سعی می‌کنه بهترینش باشه و فکر می‌کنه واقعا داره تمام تلاشش رو برای انجام اون کار می‌ذاره و همه چیز مرتبه! اما موضوع به این سادگی نیست در واقع این فامیل و افراد جامعه‌ن که قضاوت می‌کنن یه بچه چه تربیتی داره. این دانش‌آموزان یا دانشجویان هستن که می‌تونن یه معلم یا استاد یا مدیر رو قضاوت کنن. مشتریان یه رستوران هستن که می‌تونن بگن این غذا خوب نیست. از بازخورد اکثر مردم، میشه متوجه شد یک اثر هنری خوبه یا نه یا مردم و کیفیت زندگی‌شون مشخص می‌کنه دولت خوب کارش انجام میده یا نه. وقتی این فضای ارتباطی وجود داشته باشه اون وقت میشه فهمید چقدر از ادعاهای شما حقیقت داره و چقدرش توهم و خودبزرگ بینی هست. بقول استاد سخن سخنور را تا کسی عیب نگیرد سخنش صلاح نپذیرد! با این توضیح اضافی که : البته منظور استاد فقط سخن نیست کل رفتار ادمی رو می تونه در بر بگیره واقعیت تلخیست ولی بابد قبولش کر د